Burak Yumukoğlu Tüm Haberleri

Kastamonu’da yaşayan ve küçüklük yıllarında uyuşturucuyla tanışan bir gencin hikayesi….

Uyuşturucu… Her gün haberlerde duyduğumuz; hiç bizi yaralamayacak bir ‘kelime’ gibi geliyor değil mi? Ama öyle değil. Sadece büyükşehirlerde kullanılmıyor… Artık en dar sokaklarda bile uyuşturucu var.

Kastamonu’da da, önüne geçilmek için devlet kurumlarının da büyük mücadele verdiği uyuşturucu: her geçen gün daha da aşina olduğumuz bir kelime haline geliyor.

Küçüklük yıllarında uyuşturucuyla tanışan, daha sonra da zorlu bir yola giren bir genç, Açıksöz Gazetesi’ne mektup ulaştırdı. Yaşadıklarını, toplumun bakış açısını ve bu mücadeleden nasıl kurtulduğunu anlattı.

O günlerde uyuşturucunun pençesinde olan bu genç; bugünlerde evli ve çocukları var…

O gün de aramızdaydı, bugün de; tek fark; ona yöneltilen bakışlar…

Gelin birlikte bu hikâyeyi dinleyelim ve ibret alalım…

Bugünlerde; uyuşturucu batağından kurtularak; kendisi gibi mücadele veren arkadaşlarına destek olan gencin yazdığı mektup şu şekilde:

‘’Bizler hayata çok geride başladık… Bizler kim miyiz çocukluk dönemlerinden bu yana sevgiye eksik büyümüş kişiyiz… Daha 13 yaşımdaydım hayatın yükü üzerime daha 13 yaşımda yüklendi.İlk işim ahşap işleri yapan tamirhaneydi. Orada çalışmaya başladım okuldan çıktıktan sonra hafta sonu tatillerde orada çalışıyordum.’’

‘’BİR GÜN OKULDAN KAÇTIK’’

‘’Bir gün okuldan kaçtık,  benle beraber 2 arkadaş daha…Okulun çevresinde bizden yaşları büyük olan ağabeylerin yanına gittik.Biri vardı, elinde bir poşet onu sürekli içine çekiyordu. Diğerleri sigara içiyordu, orda sigara içmeye başladık; onların attıkları sigaralarla sonra poşeti içine çekene sorduk bu nedir; dediki,  buna hiç bir zaman alışmayın.’’

‘’İZLEMEYE BAŞLADIK’’

‘’Sonra kendisini izlemeye başladık.Git gide onun onu içtikten sonraki hareketlerini beğenmeye başladık, bir gün kendisi o çektiği malzemeleri bizle beraber almaya gitti.Biz ondan ayrıldıktan hemen sonra gittik ve bir kutu ‘bali’ birde poşet aldık. Virane bir kulübe vardı, oraya girdik onun yaptığı gibi tüpü poşetin içine boşaltıp çekmeye başladık…’’

‘HİÇ BİR ŞEYDEN HABERİMİZ YOKTU’

‘’İki arkadaş daha sonra kendimizden geçmişiz kendimize geldiğimiz zaman çok mutluyduk. Çalışmayı unutmuşuz, okulu unutmuşuz, o gün başladık…İşte yıllar geçti.Bu şekilde yaşımız ilerlemeye başladı. Bu kadar çok çabuk mu zamanlar ilerledi… Evet… Her günümüz bali çekmek ile başlıyordu. Bali çekmek ile bitiyordu. Hiç bir şey umurumuzda değildi…Sadece anı kafamız güzel yaşıyorduk, bir baktık ilkokul bitmiş, ne ara bitti haberimiz yok.’’

‘’BİZİ BİZDEN KORUMAK İSTİYORDU’’

‘’Ortaokula başladık, yine günlerden bir gün bir tepede bali çekiyoruz. O bahsettiğim iki arkadaşım daha kendimizden geçmişiz bir gazeteci fotoğraflarımızı çekmiş, internet sitelerine yüklemiş okuldayken müdür bizi çağırdı.Gittik yanına, müdür başladı siz bali mi çekiyorsunuz diye…Sonra karşısında oturan kişiyi gösterdi.İşte buydu bizi önemseyen biri biz olduğumuz için seven bizi bizden korumak isteyen kişiydi… O orada tanıştık ismi Abdullah hocaydı beraber okuldan çıktık bize çay ısmarladı, bizimle sohbet etmeye başladı…Bize öyle sıcak yanaştı ki sanki 40 yıldır kendisini tanıyorduk…’’

‘’İLK DEFA BİRİSİ BİZİMLE KONUŞTU’’

‘’İlk defa birileri biri bizi karşısına alıp bizimle konuştu. Derdimizi sordu, okulumuzu sordu, ailemizi sordu, neden böyle yaptığımızı sordu ama bizi suçlamadı.Ama biz onun yanından ayrıldığım her an tekrar bali çekmeye yine gidiyorduk. Çünkü biz onla mutluyduk, daha o yaşlarımız 13, 15 ve 16’ydı…’’

‘’SOKAKLARI EVİMİZ GİBİ GÖRÜYORDUK’’

‘’Düşünsenize 13 yaşında bir çocuk anneden babadan sevgiden mahrum bırakılmış; sokakları evi, bali tüpünü ise sığınak mutluluk kaynağı olarak görüyorduk. Anlatmaya sayfalar yeter mi… Bu şekilde yıllarımız geçti, çocukluğumuzun en güzel dönemleri geçti gitti. Mesela benim o yaşlarda çalışmam mi gerekiyordu,  okumam mıgerekiyordu?Ya da benim de diğer çocuklar gibi top oynamam o çocuklarla mahallede koşturmam mi gerekiyordu? Sorarım size suç kimde,bizleri "insanlar’  dışladılar…’’

‘’BİZE KÖTÜ YÜZLE BAKTILAR’’

‘’Bunlardan bir şey olmaz diyerek, bize kötü yüzler ile baktılar. Oysaki bizlerin sadece zararı kendilerimizeydi.Ama Abdullah hoca bizi dinledi, bize sevgi saygı gösterdi ve bir gün büyüdük ama bali çekmeye devam ediyorduk.Bali çekerken Allah'ım beni bizi bundan kurtar diye dua ettiğimi hatırlıyorum.Bir an bir düşünce geldi aklıma oda neydi sizce nedir bu düşünce?O düşünce şuydu dışarı da gezerken herkes benden bizden kaçmaya başlamıştı. Ailelerimiz perişan olmuştu.‘’

‘’Kendi kendime dedim ki;‘düzelmesin’, ‘baliyi bırakmalısın’ dedim. O gün elimde bali tüpünü ve poşeti attım. Abdullah hocanın yanına kendim gittim.O bizi beni yanına çağırırken; ben bali çekmeye gideceğim diye ondan kaçan adam, kendim isteyerek yanına gittim ve ona dedim ki; ‘hocam herkes bizden benden kaçıyor, ben okulumu hayatımı kaybetmişi,  mutluluğu sevgiyi balide bulmuşum’ dedim.’’

‘’EVLENDİM VE ÇOCUKLARIM OLDU’’

‘’Bana hayatı öğret, bana yaşamayı öğret, bana sevgiyi saygıyı mutluluğu öğret, dedim oda beni bırakmadı.Elimden tutup beni düştüğüm çukurun en dibinden çıkardı. O gün ve hayata atılma dönemi başladı.Benim için günden güne insanlar benimle konuşmaya başladı. Beni görünce benden kaçan kişiler, yanıma gelmeye benle sohbet etmeye başladılar. Abdullah hoca ile beraber yeni insanlar yeni hayatlar tanımaya başladım.Sonra herşeyden tamamen kurtuldum.Temizlenmiştim ve evlenmeyi çocuğum olsun çok istedim ve Allah nasip etti evlendim çocuklarım oldu ve anladım ki bundan sonra tek yaşama sebebim ailem ve çocuklarımdı…’’

‘’VE ŞİMDİ SORARIM…’’

‘’Ve şimdi sorarım madde kullanan çocuk da mı suç var, yoksa onlara iğrenerek onları dışlayan insanlarda mı suç…Ben öyle yapmadım, ben madde kullanan biriyle karşılaştığım zaman ona sevgiyle mutlu gözlerle bakıyorum, çünkü ben de o çukurun en dibinden çıktım, daha yazamadığımanlatamadığımbir çok şey yaşadım ve şuan madde çeken kişileri arkadaşlarımızı kurtarmak için mücadele veriyorum.”